Gayretimin bir kısmı bilim dünyasına hizmet, ama diğer çok mühim bir gayesi ise; koskoca bir İslam aleminin yitirmiş olduğu kendine hürmeti, güveni ve insanlık tarihindeki yerini hatırlatmak, kaybettiklerini inşa etmek içindir. Prof. Dr. Fuat Sezgin Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf ettiğimiz Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayımıza hoşgeldiniz. Prof. Dr. Fuat Sezgin, 24 Ekim 1924 tarihinde Bitlis’te dünyaya gelen Fuat Sezgin, il-kokulu Doğubayazıt’ta, ortaokul ve liseyi ise Erzurum’da bitirdikten sonra 1943 yılında İstanbul’a geldi. İstanbul Üniversitesi şarkiyat (Doğu bilimi) Araştırmaları (...) Enstitüsü’nde ünlü Alman şarkiyatçı Prof. Dr. Hellmut Ritter’in (1892-1971) öğrencisi olan Sezgin, Ritter’in tavsiyesi üzerine İslâm bilimlerine yöneldi. 1951’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakülte-si’den mezun olduktan sonra Arap Dili ve Edebiyatı alanında “Buhârî’nin Kaynakları Hakkın-da Araştırmalar” başlıklı teziyle doktorasını tamamladı. Bu çalışmasıyla, hadis kaynağı olarak İslâm kültüründe önemli bir yere sahip olan Buhârî’nin sözlü kaynaklar yerine yazılı kaynaklara dayandığı tezini ortaya attı. Doçent unvanını 1954 yılında alan Sezgin, 1960 askeri darbesinin ardından üniversi-telerden uzaklaştırılan 147 akademisyen arasında kendi adının da bulunması üzerine 1961’de Türkiye’den ayrıldı ve çalışmalarına Goethe Üniversitesi’nde (Frankfurt) devam etti. Câbir bin Hayyân hakkında hazırladığı ikinci tezini 1965’te Goethe Üniversitesi Doğa Bilimleri tarihi Enstitüsü’ne sunan ve bir yıl sonra profesörlüğe yükseltilen Sezgin, aynı yıl kendisi gibi şarkiyatçı olan Ursula Sezgin ile Evlendi. Alanında şimdiye kadar yazılan en kapsamlı eser kabul edilen Geshichte des arabisc-hen Schrifttums (Arapça Yazma Eserler Literatürü Tarihi) başlıklı kapsamlı eserinin ilk cildini 1967’de yayımlayan Sezgin, 1978’de Kral Faysal İslâmi İlimler Ödülü’ne lâyık görüldü. Bu ödül nedeniyle kendisine takdim edilen maddi desteği değerlendirerek 1982’de Goethe Üniversitesi Arap-İslâm Bilimleri Tarihi Enstitrüsü’nü, ertesi yıl ise bu enstitü bünyesinde, tarih boyunca Müslüman bilim insanlarının icat ettiği 800’den fazla bilimsel alet ve düzene-ğinin modellerinin sergilendiği İslam Bilim ve teknoloji Müzesi’ni kurdu. Bu müzenin bir benzerini 2008 yılında istanbul’da kuran Sezgin, 2010 yılında Prof. Dr. Fuat Sezgin İslam Bilim Tarihi Araştırmaları Vakfı’nın kuruluşuna öncülük etti. Kahire Arap Dili Akademisi, Şam Arap Dili Akademisi, Fas Rabat Kraliyet Akademisi, Bağdat Arap Dili Akademisi, Türkiye Bilimler Akademisi şeref üyeliği de dâhil olmak üzere çok sayıda ödül ve nişana layık görülen Sezgin’e; Erciyes Üniversitesi, Atatürk Üniversitesi, Süleyman Demirel Üniversitesi ve İstanbul Üniversitesi tarafından fahri doktora unvanları verildi. Frankfurt am Main Goethe Plaketi, Almanya Üstün Hizmet Madalyası, İran İslâmi Bilimler Kitap Ödülü ve Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü ile taltif edildi. Prof. Sezgin’in öncülüğünde kurulan İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi, Kültür ve Turizm bakanlığı 2016 özel Ödülü’ne lâyık görüldü. Arapça, Süryanice, İbranice, Latince ve Almanca başta olmak üzere 27 dil bilen Prof. Dr. Fuat Sezgin, 30 Haziran 2018’de İstanbul’da vefat etti ve Gülhane Parkı’ndaki İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi’nin bahçesine defnedildi. Vefatının ardından, 2018/6 sayılı Cumhurbaşkanlığı genelgesi ile 2019 yılı “Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı” olarak ilân edildi. Cumhurbaşkanlığı genelgesinde "İslam kültür ve medeniyetinin daha iyi anlaşılmasını sağlamak ve onu yeni nesillere en doğru şekilde aktarmak amacıyla yapılacak söz konusu çalışmalara ilgili tüm kamu kurum ve kuruluşlarınca her türlü destek ve katkının sağlanması hususunda gereğini rica ederim." İfadelerine yer verilerek Fuat Sezgin’in ülke sathında anlatılması ve düşüncelerinin anlaşılması için çeşitli faaliyetlerin yürütülmesi istenmişti. Koordinasyon Merkezi olarak da Kırıkkale Üniversitesi seçildi Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden olan, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmaları bulunan Prof. Dr. Fuat Sezgin’i gelecek nesillere tanıtmak, fikirlerini anlatmak amacıyla Sivas Cumhuriyet Üniversitesi tarafından da birçok faaliyet yapıldı. Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden Prof. Dr. Fuat Sezgin’e, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmalarından dolayı Üniversitemiz tarafından “Fahri Bilim Doktoru” unvanı verildi. Prof. Dr. Sezgin’e fahri bilim doktoru unvanı verilmesi dolayısıyla Üniversitemiz Kül-tür Merkezi’nde düzenlenen tören İstiklal Marşımızın okunması ve saygı duruşuyla başladı. Programa Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız, Sivas Belediye Başkan Yardımcısı Ah-met Özaydın, Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Uzun, öğretim elemanları ve öğrenciler katıldı. Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız yaptığı açış konuşmasında, "İnsanlara İslam bilimlerinin gerçeğini tanıtmak, benlik duygularını olumsuz etkileyen yanlış yargılardan onları kurtarmak ve ferdin ehemmiyetine olan inancı kazandırmak amacıyla İslam Bilimi Tarihi araştırmalarına adanmış bir ömürdür Prof. Dr. Fuat Sezgin Hocamız. Öyle büyük bir otoritedir ki onu anmadan, onun hazırladığı eserlere bakmadan, bilim tarihiyle, İslam tarihiyle ilgili ortaya bir şeyler sunabilmek çok zordur. Bilim tarihinin en çalışkan, en birikimli bilim insanlarından biridir. İslam tarihine, İslam düşüncesine, İslami eserlere ve bilim dünyasına vermiş olduğu katkılarıyla bir medeniyet kâşifi, eşi bulunmaz bir değer ve ‘darbeler neden kötüdür’ sorusunun mücessem cevabıdır Prof. Dr. Sezgin. Bizim medeniyet ve kültürümüzde kültür, sanat ve beşerin, Yaratıcının her eserinde müşahede ettiği güzellikleri, çeşitli yol ve yöntemlerle ortaya koymasının vasıtasıdır. Bilgiyi hikmetle taçlandırıp irfana ulaştırmadıkça hiçbir şeyi yerli yerine oturtamayız." dedi. Konuşmanın ardından Rektör Yıldız, 93 yaşındaki Prof. Dr. Fuat Sezgin’e cübbe giydirdi. Daha sonra Sezgin katılımcılara ‘Arap İslam Tarihinden Bazı İzlenimler’ konulu ders verdi. Prof. Dr. Fuat Sezgin, “İnsanların bilgi tarihi ile ilgili verileri yazılı olarak kaydetme gayreti, politik tarihe olana nispetle tesadüflere ve keyfi değerlendirmelere göre çok geri zamanlarda oldu. İslam bilim tarihi yüksek ve kaliteli görüşleri yansıtır. Bunları burada sunamayacağım. Birçoğunu Arap-İslam tarihi adlı kitabımın bugüne kadar çıkmış olan 17. cildinde kaydetmeye çalıştım. Onu İstanbul’da Gülhane Parkı’nda İslam Tarihi Araştırmaları Vakfı yayınları arasında bulabilirsiniz.” dedi. Prof. Dr. Sezgin “Bilimler tarihinin verilerini değerlendirmekte, yaşanılan zamanın etüt şartını gözden kaçırılmasının esas olması gerektiğini anladım ve henüz kitabımı yazma-ya başlamadan rastladığım Fransız Coğrafya tarihçisi Joseph Toussaint Renaud (1795-1867)’un şu sözleri beni çok etkilemişti. “Tesadüf teknik ve sanatın ilerlemesinde çok büyük bir rol oynamaz. İnsanlar buluşlarında devamlı bir şekilde birden bir sıçrayışla değil, adım adım hareket eder. Her zaman aynı hızda değil, fakat devamlı olarak insan icat etmez. Olanı ilerletir.” ifadelerine yer verdi. Konuşmasının sonunda Prof. Dr. Sezgin, “Benim 65 yıldır yaymaya çalıştığım Arap İslam bilimleri tarihi hemen hemen her gün beni hayata bağladı. İslam dünyasında büyük bir hızla ilerleyen bilimler MS. 8. yüzyıldan itibaren Fransa ve İngiltere’ye diğer taraftan 10 ve 11. yüzyıldan itibaren Sicilya’ya ve İtalya’ya 9. yüzyıldan itibaren Bizans’a ulaştılar. Avrupa-lılar teknik bilimleri diğer bilimlere nazaran daha kolay anlıyor ve alabiliyorlardı. Bu anlam-da onlar 16. yüzyılda bazı yönlerde Müslümanlara ulaşmaya hatta onları geçmeye başladılar.” ifadelerini kullandı. Programın sonunda Rektörümüz ve Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Duman, Prof. Dr. Fuat Sezgin’e tezhipli bir tablo hediye ettiler. 2019 Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı kapsamında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Merkezî Kütüphanesi’ne Prof. Dr. Fuat Sezgin’in ismi verildi. Ayrıca Üniversitemiz Rektörlüğü tarafından düzenlenen 5’inci Hazan Şiir Dinletisi Sezgin anısına ithaf edilmiştir. 2019 yılının Haziran ayı içerisinde ise Üniversitemiz Rektörlüğü öncülüğünde ve İlahiyat Fakültesi Dekanlığınca ile Sivas Merkez Ulu Cami’de merhum Prof. Dr. Sezgin için Kur’an-ı Kerim tilaveti ve Mevlid-i Şerif programı gerçekleştirilmiştir. Son olarak üniversitemiz rektörlüğü tarafından desteklenen ve Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi tarafından yayımlanan Cumhuriyet İlahiyat Dergisi’nin 23. Cilt 3. Sayısı (Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayısı) Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf edilmiştir. Felsefe ve Din Bilimleri alanından birçok güncel ve ilgi çekici araştırmayı bir araya getirdiğimiz sayımızı sizlere sunmaktan heyecan ve mutluluk duyuyoruz. Bize emanet edi-len değerli çalışmaları uluslararası alana taşımak için geniş bir ekiple tüm gayretimizi gösterdiğimizi ifade etmek isteriz. Yeni sayımızda başta makale sahibi değerli bilim insanlarımıza, yayın, danışma ve hakem kurullarımıza, Rektörlüğümüz Basımevi personeline ve özellikle dergimizin yayın aşamasında yadsınmaz emekleri olan alan editörlerimiz Dr. Öğr. Üyesi Adem Çiftçi, Arş. Dr. Öğr. Üyesi Gör. Fatma Kurttekin, Arş. Gör. Maruf Çakır, Arş. Gör. Alper Ay, Arş. Gör. Esma Güneş, Gör. Bayram Ünce, Arş. Gör. Sena Kaplan, Arş. Gör. Gülistan Aktaş,Arş. Gör. Hamit Demir Arş. Gör. Merve Yetim, Arş. Gör. Rukiye Göğen, Arş. Gör. Ömer Faruk Özbek, Arş. Gör. Salime Bera Kemikli, Arş. Gör. Naim Yaman, Arş. Gör. Sema Tombul, Arş. Gör. Nurgül Akdoğan, Arş. Gör. Ayşe Mine Akar, Arş. Gör. İlknur Bahadır ile Arapça dil editörü Prof. Dr. Ömer Faruk Yavuz ve İngilizce dil kontrolü sorumluluğunu üstlenen alan editörlerimiz Dr. Miyase Yavuz Altıntaş, Uzm. Zeynep Yücedoğru, Dr. Öğr. Üyesi Zuhal Ağılkaya Şahin, Dr. Metin Güven ve Dr. Kenan Tekin’e teşekkür ederiz. Dergimizin 23. Cilt 2. ve 3. Sayı (Özel Sayı)’larından itibaren Yazı İşleri Müdürü olarak Dr. Ahmet Çelik’in görevlendirildiğini bildirir kendisine yeni görevinde başarılar dileriz. Önceki sayılarımızda dergimizin Yazı İşleri Müdürlüğünü ifa eden Doç. Dr. Ali Yılmaz’a teşekkürlerimizi sunarız. 15 Haziran 2020’de yayınlanacak bir sonraki sayımız için makale kabul tarihlerinin yayın kurulumuz tarafından 1 Ocak- 15 Mart olarak değiştirildiğini hatırlatır çalışmalarınız-da kolaylıklar dileriz. (shrink)

In “Mad Narratives: Self-Constitutions Through the Diagnostic Looking Glass,” by using narrative approaches to the self, I explore how the diagnosis of mental disorder shapes personal identities and influences flourishing. My particular focus is the diagnosis grounded on the criteria provided by the Diagnostic Statistical Manual of Mental Disorders (DSM). I develop two connected accounts pertaining to the self and mental disorder. I use the memoirs and personal stories written by the subjects with a DSM diagnosis as illustrations to bolster (...) my claims. First, expanding on the narrative approaches to the self, I explain how narratives about a subject shape her self-constitution. I elucidate how this process is generated by drawing on research in developmental psychology, cognitive science, and social psychology. Next, using this account as a springboard, I argue that the DSM diagnosis of mental disorder serves as a source of narrative, entering into the patients’ autobiographical and social narratives. This plays an important role in the diagnosed subjects’ self-understanding, self-constitution and flourishing. In this vein, how mental disorders are classified is not only a theoretical question about accurately taxonomizing the various experiences related to mental distress but also an ethical question about which ways of talking about mental disorders will allow subjects to respond effectively to their psychological distress, to flourish and to live autonomous and fulfilling lives. Finally, I suggest that the DSM-based narratives wield a double-edged sword when it comes to the subject’s flourishing: On the one hand, there are problems with some DSM-based narratives that stem from the DSM diagnostic schema and the culture of DSM diagnoses. These problems render these DSM-based narratives unbeneficial for flourishing as they constrain the range of adoptive social, cognitive and emotional responses the subjects can give to their mental disorders. On the other hand, there are grounds to believe that some DSM-based narratives help subjects to flourish. For instance, they provide certainty to subjects' otherwise puzzling symptoms and help them reach out to others with similar experiences. Understanding how the DSM-based narratives can both benefit and harm will help us address problems with psychiatric diagnoses and the dissemination of knowledge about mental disorders in popular culture. The project aims to convince both philosophers and psychiatrists that no plausible theory of the self can be developed without attending to the topic of mental disorder and that no theory of mental disorder can be complete without devising the tools provided by the philosophical approaches to the self as well as developmental and social psychology. It also calls for methodological alterations in mental health ethics research, arguing that a careful scrutiny of mental disorder memoirs can advance the ethical underpinnings to the practice of psychiatry. (shrink)

This paper challenges the exclusion of patients from epistemic practices in psychiatry by examining the creation and revision processes of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), a document produced by the American Psychiatric Association that identifies the properties of mental disorders and thereby guides research, diagnosis, treatment, and various administrative tasks. It argues there are epistemic—rather than exclusively social/political—reasons for including patients in the DSM revision process. Individuals with mental disorders are indispensable resources to enhance psychiatric epistemology, (...) especially in the context of the crisis, controversy, and uncertainty surrounding mental health research and treatment. (shrink)

There is increased enthusiasm about the use of Artificial Intelligence (AI) technologies in psychotherapy. Notably, AI psychotherapy chatbots are increasing in popularity, especially since the US Food and Drug Administration (FDA) gave one of these apps breakthrough device designation. This article raises concerns about the lack of consideration of potential harms of this technology for clinical trial participants, and current and future users. We outline what these harms might be, by turning to the Belmont Report and the existing literature on (...) harms of (typical) psychotherapy and conclude with two recommendations. Note that our goal is not to articulate doomsday fears regarding the use of AI in psychotherapy contexts; rather we offer a constructive proposal in thinking about the potential harms of these tools and invite clinicians, patients, developers, researchers, policymakers and funding agencies to work together to augment the benefits of these tools and minimize their potential harms. (shrink)

his article develops a set of recommendations for the psychiatric and medical community in the treatment of mental disorders in response to the recently published fifth edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, that is, DSM-5. We focus primarily on the limitations of the DSM-5 in its individuation of Complicated Grief, which can be diagnosed as Major Depression under its new criteria, and Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD). We argue that the hyponarrativity of the descriptions of these disorders (...) in the DSM-5, defined as the abstraction of the illness categories from the particular life contingencies and personal identity of the patient (e.g., age, race, gender, socio-economic status), constrains the DSM-5's usefulness in the development of psychotherapeutic approaches in the treatment of mental disorders. While the DSM-5 is useful in some scientific and administrative contexts, the DSM's hyponarrativity is problematic, we argue, given that the DSMs are designed to be useful guides for not only scientific research, but also for the education of medical practitioners and for treatment development. our goal therefore is to offer suggestions for mental health practitioners in using the DSM-5, so that they can avoid or eliminate the problems that may stem from the limitations of hyponarrativity. When such problems are eliminated, we believe that effective psychotherapeutic strategies can be developed, which would be successful in repairing the very relationships that are strained in mental disorder: the patient's relationship to herself, her physical environment, and her social environment. (shrink)

Educators who start a philosophy of medicine or medical ethics class with a philosophical discussion on the definition of basic concepts in medicine, such as health and disease, might relate to this anecdotal account. Students initially find the topic engaging because of the ubiquity of the concept of disease regulating not only their direct encounter with health-related contexts, for example, when veterans returning to school receive accommodations after being diagnosed with Post Traumatic Stress Disorder (PTSD), but also their social world, (...) say, when they get in an argument with their classmates about whether vaccines cause or prevent diseases, or when they join the campus gym to improve their health. Yet their enthusiasm wanes when they read the seminal naturalist and normative accounts of disease. This happens not because such conceptual work does not have any philosophical sophistication and value but because the discussion seldom makes direct contact with the common uses of the disease concept in the medical, social, moral and institutional contexts in which the students are heavily embedded. As the authors of ‘Rethinking ‘Disease’: A Fresh Diagnosis and a New Philosophical Treatment’ argue, the notion of disease central to the naturalist and normativist positions is conceptually insulated from its applications in various institutional settings in healthcare and also from its personal, social and economic contexts. This insularity largely stems from the fact that traditional conceptual analysis in philosophy assumes a lot more than it can show, including the assumption that concepts, such as disease, have necessary and sufficient conditions that exist independently of the world as we encounter it and are accessed through our intuitions. This is a problem, because the concept of disease plays a crucial role in medical epistemology, scientific research, and ethical and policy-related issues; a philosophical account of disease that does not directly engage …. (shrink)

Mental disorder is an urgent and growing public health problem.1 Scientific investigation of this problem has the pragmatic goals of identifying the causes of mental disorders and developing strategies to effectively treat them. Philosophers of psychiatry have participated in the inquiry into the empirical examination of mental disorders, predominantly by debating whether psychopathology is a legitimate target of scientific inquiry and, if so, how mental disorders should be explained, predicted, and intervened on. However, as I show in this paper, these (...) philosophical discussions have mostly neglected the actual state of inquiry in psychiatry and relevant disciplines, as well as the first-person experiences... (shrink)

Various traditions in mental health care, such as phenomenological, and existential and cognitive-behavioral psychotherapy, implicitly or explicitly acknowledge that a disruption of the self, or the person, or the agent is among the common denominators of different mental disorders. They often emphasize the importance of understanding patients as reasonsresponsive, in their full mental health relevant complexity, if their mental disorder is to be treated successfully. The centrality of the concept of the self is not mirrored in the mainstream scientific approaches (...) in psychiatry however; the self has rarely been considered as the object of scientific research, the empirical investigation of which might yield successful explanations of and interventions in mental disorders. Thus, even though self-related phenomena are clinically relevant in so far as they give important information about a mental disorder to the clinician and help the development of effective interventions, they are not considered among the scientifically relevant properties of mental disorders. Leaving the self-related phenomena out of the scientific research on mental disorders can be attributed to the presupposition that the self is not empirically tractable and its use will hinder psychiatry’s goal to be scientific. In this paper, taking issue with this, I argue the self is empirically tractable, and its use as a target of research will not hinder psychiatry’s scientific commitments. (shrink)

Background: Moral distress is a common problem among professionals working in the field of healthcare. Moral distress is the distress experienced by a professional when he or she cannot fulfill the correct action due to several obstacles, although he or she is aware of what it is. The level of moral distress experienced by nurses working in intensive care units varies from one country/culture/institution to another. However, in Turkey, there is neither a measurement tool used to assess moral distress suffered (...) by nurses nor a study conducted on the issue. Aim/objective: The study aims to (a) validate the Turkish version of the Moral Distress Scale–Revised to be used in intensive care units and to examine the validity and reliability of the Turkish version of the scale, and (b) explore Turkish intensive care nurses’ moral distress level. Method: The sample of this methodological, descriptive, and cross-sectional design study comprises 200 nurses working in the intensive care units of internal medicine and surgical departments of four hospitals in three cities in Turkey. The data were collected with the Socio-Demographic Characteristics Form and The Turkish Version of Moral Distress Scale–Revised. Ethical considerations: The study proposal was approved by the ethics committee of the Faculty of Medicine, Cumhuriyet University. All participating nurses provided informed consent and were assured of data confidentiality. Results: In parallel with the original scale, Turkish version of Moral Distress Scale–Revised consists of 21 items, and shows a one-factor structure. It was determined that the moral distress total and item mean scores of the nurses participating in the study were 70.81 ± 48.23 and 3.36 ± 4.50, respectively. Conclusion: Turkish version of Moral Distress Scale–Revised can be used as a reliable and valid measurement tool for the evaluation of moral distress experienced by nurses working in intensive care units in Turkey. In line with our findings, it can be said that nurses suffered low level of moral distress. However, factors which caused the nurses in our study to experience higher levels of moral distress are inadequate communication within the team, working with professionals they considered as incompetent, and futile care. (shrink)

This paper explores the factors that contribute to the degree of a mood disorder patient’s self- insight, defined here as her understanding of the particular contingencies of her life that are responsive to her personal identity, interpersonal relationships, illness symptoms, and the relationship between these three necessary components of her lived experience. I consider three factors: (i) the Diagnostic Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), (ii) the DSM culture, and (iii) the cognitive architecture of the self. I argue that the (...) symptom-based descriptions of mood disorders which eliminate the subjective features of the patient’s illness experience, in conjunction with the features of the DSM-culture and the cognitive biases that guide the patient, contribute to the impoverishment of her self-insight. The resulting impoverished self-insight would prevent her from developing resourceful responses to her interpersonal problems. In analyzing how these factors combine to influence the patient’s self-insight, I distinguish the therapeutic impact of receiving a psychiatric diagnosis, which facilitates patient’s clinical treatment, from its reflective impact, how the diagnosis informs the patient’s reflection on who she is, how her mental disorder is expressed, and how her interpersonal relationships proceed. I substantiate my argument by considering a patient’s memoir of psychopathology. (shrink)

Sadrüşşerîa’nın (ö. 747/1346) Fahreddin er-Râzî’nin (ö. 606/1210) insanın ihtiyârî fiillerini nefyettiği argümanını çü- rütmeye çalıştığı ve Hanefî-Mâtürîdî geleneğin bu husustaki prensiplerini nazarî bir dille yeniden temellendirdiği dört mu- kaddimesi (mukaddimât-ı erba‘) ile Mehmed Birgivî’nin (ö. 981/1573) bu mukaddimeler üzerinden geliştirdiği açıklamaları, diyar-ı Rum’daki düşünürlerin insan fiilleri ve cüz’î iradeye dair tartışmalarına yön vermiştir. On yedinci yüzyılda Hicaz topraklarında faaliyet gösterip Eş‘arî-Ekberî geleneği merkeze alarak ihtiyârî fiillere dair yazdığı eserleriyle bu geleneğin nispeten güçlü olduğu Hicaz, Şam ve Kuzey Afrika’da etki uyandıran (...) İbrâhîm el-Kûrânî (ö. 1101/1690), Hanefî-Mâtürîdî gelenekte Sadrüşşerîa ve Birgivî’nin görüşleri etrafında cereyan eden tartışmalara da bigâne kalmamış, bu âlimlerin me- tinlerini merkeze alarak kaleme aldığı Cilâü’l-enzâr risalesiyle o zamana kadar dolaylı ve nispeten zayıf irtibatının olduğu diyar-ı Rum havzasındaki tartışmalara dahil olmuştur. Kûrânî, bu eserle yaşadığı dönemdeki hâkim Hanefî-Mâtürîdî gele- neğe yönelik eleştiri ve değerlendirmelerde bulunmuş, bu çerçevede insanın sorumluluğunun cüz’î irade ve îkâ üzerinden ispatlanıp ispatlanamayacağı, hallerin yaratmaya konu olup olmadığı ve iradenin tercihinde bir sebebe bağlı olup olmadığı gibi belli meseleleri ele almıştır. Ayrıca mutlak hürriyet (tefvîz) ile mutlak zorunluluk (cebr) arasındaki orta yolun nasıl tesis edileceği konusuna da yoğunlaşmıştır. Kûrânî’nin diğer ilim havzalarıyla kurduğu irtibatlarda olduğu gibi Hanefî-Mâtürîdî geleneğin eleştirisi üzerinden diyar-ı Rum ile kurduğu ilişkinin aynı zamanda kendisinin eğilim ve mezhepleri uzlaştıran fikirlerine alan açmaya matuf olduğunu iddia eden bu çalışma, zikri geçen risalede yer verilen eleştiri ile değerlendirmelerin ortaya çıkarılmasını ve bunun tarihî-fikrî bağlamına yerleştirilmesini amaçlamaktadır. (shrink)

Bu çalışmada, Almanya’da İslamofobi’nin artışında etkenler tespit edilmekte, bu etkenlerden biri olarak görülen Neo-selefî yapıların bu etkideki rolü analiz edilmektedir. İslamofobi, İslam dininden ve Müslümanlardan korkma, nefret etme, endişe duyma veya önyargılı olma olarak tanımlanabilir. Müslümanlardan korkma veya Müslümanlara düşmanlık besleme anlamında İslamofobi’nin kökenleri İslam’ın ilk dönemlerine kadar uzanmaktadır. Tarihi kökenlere bakıldığında bu düşmanlığın Kudüs’ün, Endülüs’ün ve Hristiyan dünyanın hüküm sürdüğü diğer toprakların Müslümanlar tarafından fethedilme süreçlerine kadar gittiği gözlemlenmektedir. Bu çalışmada ise son 20-30 yıllık süreç içerisinde görülen İslamofobi’nin artışındaki (...) etkenlere odaklanılmıştır. Burada dönüm noktasını Amerika’da bir grup terörist tarafından gerçekleştirilen 11 Eylül 2001 saldırıları oluşturmaktadır. Bu saldırı, İslamofobi endüstrisi tarafından bütün Müslümanların terörizm ile ilişkilendirilmesine sebebiyet vermiştir. Almanya, İslamofobi’nin en belirgin şekilde arttığı ülkelerden biridir. İslamofobi’nin artışı, Müslüman toplulukların günlük yaşamlarında karşılaştıkları ayrımcılık ve dışlanmayı artırırken, toplumsal uyum ve entegrasyon çabalarını zayıflatmaktadır. Bu olgunun Almanya’daki etkilerini anlamak, sadece Müslüman toplulukların karşılaştıkları zorlukları değil, aynı zamanda toplumun geneline yayılan etkileri de ortaya koymak açısından önemlidir. Bu çalışma ile amaçlanan, batılı ülkeler genelinde İslamofobi’nin artışındaki etkileri tespit ederken, özellikle Almanya ölçeğinde bu etkenler içerisinde yer aldığını düşündüğümüz Neo-selefî grupların nefret ve şiddet içeren eylem ve söylemlerinin bu artıştaki etkisinin tespit edilmesidir. Bu selefî söylemlerin kelâmî bağlamı da konu çerçevesinde önem arz etmektedir. Neo-selefî grupların söylem, eylem ve faaliyetlerinin, batılı ülkelerde yaşayan yerel halklar nezdinde nasıl karşılandığı, korku ve endişe uyandırıp uyandırmadığı, Müslümanların ötekileştirilip dışlanarak potansiyel bir düşman olarak algılanıp algılanmadığı gibi hususlar analiz edilmeye çalışılmıştır. Bu çalışmada, literatür taraması ve analitik yöntemler kullanılmıştır. İslamofobi, Selefîlik ve Neo-selefîlik kavramları kelâmî perspektifle detaylı bir şekilde ele alınmış, sonrasında ise İslamofobi’nin artışındaki temel etkenler tespit edilmeye çalışılmıştır. Tespit edilen etkenlerin analiz ve değerlendirmesi yapıldıktan sonra, özel olarak Almanya’da faaliyet gösteren radikal Neo-selefî grupların liderlerinin / vaizlerinin söylemleri çerçevesinde, toplumda bu gruplara yönelik algı tespit edilmeye çalışılmış ve bu olumsuz İslam imajının İslamofobi’nin artışındaki etkileri ortaya konulmuştur. Çalışmada, Almanya’da Neo-selefî grupların söylem ve faaliyetlerinin, İslamofobi’nin artışında önemli bir rol oynadığı tespit edilmiştir. Neo- selefî yapıların radikal ve dışlayıcı söylemleri, Almanya’da yaşayan Müslümanların toplumsal entegrasyonunu zorlaştırmakta ve yerel halk arasında Müslümanlara yönelik korku ve önyargıları beslemektedir. Özellikle Pierre Vogel ve Hasan Dabbağ gibi Neo-Selafi vaizlerin, sosyal medya ve diğer platformlar üzerinden yürüttükleri nefret söylemleri, Almanya’da İslamofobi’nin artmasına katkıda bulunmaktadır. Bu durum, Müslümanların genel olarak terörizmle ilişkilendirilmesine ve toplumsal kutuplaşmanın artmasına neden olmaktadır. (shrink)

Philosophers and psychologists have advanced a plethora of explanations of the self in relation to narratives, positing varying degrees of connection between them. For some, narratives created by a subject about herself shape her self-constitution (Flanagan 1991; Fivush 1994). For others, they help the subject to participate in social cognition (Hutto 2008). Some represent narratives as merely one basis of personal identity and consider them cognitive tools used by the subject to construct self-concepts (Neisser 1997; Tekin 2011); others render narratives (...) the basis for self-constitution (Dennett 1992; MacIntyre 1981; Schechtman 1996). Some require that the subject create her ‘whole life narrative’ unifying her .. (shrink)

, Looping Effects, the Self, Psychopathology.

Recent advances in brain imaging methods as well as increased sophistication in neuroscientific modeling of the brain’s reward systems have facilitated the study of neural mechanisms associated with addiction such as processes associated with motivation, decision-making, pleasure seeking, and inhibitory control. These scientific activities have increased optimism that the neurological underpinnings of addiction will be delineated, and that pharmaceuticals that target and change these mechanisms will by themselves facilitate early intervention and even full recovery. In this paper, we argue that (...) it is misguided to construe addiction as just or primarily a brain chemistry problem, which can be adequately treated by pharmaceutical interventions alone. (shrink)

Volume 27, Issue 2, June 2020, Page 179-184.

Uzak doğu toplumlarının tarihinde yabancı dinlere karşı diğer toplumların tarihine nazaran daha esnek ve senkretik bir yaklaşım benimsenmiş olduğu kabul edilir. Bu coğrafyadaki topluluklar yeni gelen dinleri genellikle yumuşak güç kullanarak dönüştürüp kendi benliğine uygun hale getirmiştir. Budizm’in Çin’e, ardından Japonya’ya gelişi ve sonrasında bu toplulukların rengine boyanması bu esnek ve senkretik yaklaşımın birçok örneğinden biridir. Ayrıca Çin’de Konfüçyanist, Taoist ve Budist dini geleneklerinin üçünün bir arada uygulanmasına yönelik teori ve pratiklerin ortaya çıkmış olması da bu yaklaşımın göstergesidir. Aynı şekilde (...) Japonya’da yüzyıllar boyunca Şintoizm ve Budizmin birlikte uygulanması, Şinto kamileri ile Budist Buddha ve bodhisatvalarının aynı yüce varlıklar olarak kabul edilmesi de aynı bağlamda karşılaşılan birincil örneklerdendir. Fakat yabancı dinlere yönelik bu esnek ve senkretik yaklaşımın istisnaları da yok değildir. Bu istisnalardan biri Tokugava shoğunluğu döneminde ‘yabancı din’ Hristiyanlığa yönelik yaklaşım ve politikalar sonucunda ortaya çıkmıştır. Shoğunluğun Hristiyanlık öğretisine ve yerli ve yabancı Hristiyanlara karşı peyderpey sertleşen ve kapsamı genişleyen agresif politikaları Japon tarihinde örneğine az rastlanılan ‘yer altına inmiş din’, ‘gizlenen cemaat’ olgusunu ortaya çıkarmıştır. Shoğunluğun Hristiyanlığa yönelik sert politikaları ve yasakları Japon Hristiyanlarını inançlarını gizleyerek yaşamaya itmiş ve Japon Hristiyanlar Tokugava şoğunluğu sonuna değin iki buçuk asır boyunca inançlarını saklayarak varlıklarını devam ettirmiştir. Tokugava döneminin sonlanmasıyla birlikte Hristiyanlığa yönelik devlet politikası değişip misyon hareketlerine izin verilmesinin ardından Hristiyan kiliseleri Japonya’ya tekrardan gelmiş, fakat iki buçuk asır boyunca inançlarını gizli olarak devam ettiren Japon Hristiyanlarından bir grup Hristiyan kiliseleri ile birleşmeyi reddetmiş ve ayrı bir cemaat olarak günümüze değin varlığını devam ettiren Kakure Kirishitan cemaatini oluşturmuştur. Japon toplum ve kültürünün temel özelliklerinden biri olan karşılaştığı ‘yabancı’ ve yeni unsurları adapta etme-uyarlama-dönüştürme eğiliminin bir örneği olarak Kakure Kirishitan cemaati ve kutsal metinleri Tenchi bu çalışmanın ana konusunu oluşturmaktadır. Çalışmanın temel kaynağı ‘Budist Kitab-ı Mukaddes’ olarak da isimlendirilebilecek olan Kakure Kirishitan cemaatinin kutsal metni Tenchi’dir. Temel iddiası ise Kakure Kirishitan cemaatinin Hristiyanlığa yönelik sert ve acımasız devlet politikaları karşısında varlığını devam ettirebilmesini mümkün kılan temel etkenin Japon kimlik ve kültüründe var olan uyarlama eğilimi olduğu ve Kakure Kirishitan cemaatinin kutsal metni olarak kabul edilen Tenchi’nin de Budizm başta olmak üzere Japon din ve geleneklerinden belirli öğelerin Hristiyanlık öğretileriyle birleştirilerek temelde -zorunluluk arz eden şart ve koşullar yadsınmamak kaydıyla- bu uyarlama eğiliminin sonucu olarak ortaya çıktığıdır. Sonuç olarak Japon toplum ve kültürünün genel kimlik ve davranış tarzına ters bir şekilde dine yönelik uygulanan yasak ve baskı politikası Japon tarihinde örneğine az rastlanan yer altına inmiş din-cemaat olarak Kakure Kirishitan cemaatini ortaya çıkarmış ve ironik bir şekilde bu cemaat varlığını temelde Japon kimlik ve kültüründe bulunan bu esnek ve senkretik eğilim sayesinde devam ettirebilmiştir. (shrink)

Bu çalışmada Feminist teologların Yahudilik ve Hıristiyanlıkta var olduğunu iddia ettikleri eril Tanrı anlayışına yönelik getirdikleri eleştiriler ve bunların tutarlılığı objektif bir biçimde ele alınacaktır. Ayrıca Yahudilik ve Hristiyanlıkta ataerkil ve toplumsal baskılardan dolayı oluşan, teolojiye atfedilmiş kadın karşıtı görüşler ve ortaya çıkardıkları sonuçlar araştırılmaktadır. Eleştirel, yorumlayıcı ve bütüncül yöntemler perspektifinde analizlerden faydalanılarak bir bağlam oluşturulmaya gayret gösterdiğimiz bu makalede, Feminist teologların iddia ettiği gibi Yahudilik ve Hıristiyanlık dinlerinin erkeklerin tekelinde olup/olmadığı, bu konuda ataerkil zihniyetin baskınlığı iddiası, din dilinin daima (...) erkekler tarafından kullanıldığı gibi meseleler incelenmiş, bu sorulara yanıtlar aranmıştır. Bunun yanı sıra cinsiyet rolleri konusunda farklı öğretilerin mevcudiyeti, günümüzde birçok toplumda kadın-erkek rollerinin eşitliği üzerine odaklanan tartışmalar, Yahudilik ve Hıristiyanlığın kadın ve erkek rollerine geliştirdiği tanımlar üzerinde durulmuştur. Bu perspektifte Feminist teoloji, genellikle dini metinlerin cinsiyetle ilişkilendirilmesi, kadının da teolojik alanda söz sahibi olmasını vurgulamaktadır. Feminist teoloji, bu düşüncenin Yahudilik ve Hıristiyanlıkta var olduğu savını, eril Tanrı anlayışına ve erkek egemen zihniyetine getirdiği birtakım argümanlarla eleştirmektedir. Feminist teolojinin amacı özellikle de teolojik alanda kadınlar için oluşturulmuş genellemeleri ortadan kaldırmaktır. Ayrıca Feminist teoloji, kadınların da erkekler gibi teolojik alanda söz sahibi olduklarını ortaya koyma düşüncesindedir. Feminist teoloji, cinsiyet konularını dini alanda inceleyen ve eleştiren bir tür disiplindir. Bu disiplin, geleneksel olarak eril bir bakış açısıyla yorumlanmış olan dini metinleri ve uygulamaları yeniden ele alarak bir eleştiriye tâbi tutmaktadır. Feminist teologlar, çağlar boyu, nesilden nesile aktarılan teolojik öğretilerin tek bir cinse isnat edilmesini eleştirmektedir. Feminist teolojinin amacı, dini deneyimi ve inancı cinsiyet eşitliği ve adaleti temel alarak yeniden şekillendirmektir. Bu disiplin, geleneksel olarak erkek egemen olarak kabul edilen dini doktrinleri, metinleri ve uygulamaları eleştirel bir bakış açısıyla değerlendirmektedir. Bu bağlamda mevcut uygulamaların değişmesini temenni etmektedir. Dinin cinsiyet alanında önemli bir role sahip olan feminist teoloji, daha adil ve eşitlikçi bir yapıya doğru ilerlemeye katkı sağlamakta ve kadınların dini alanda daha fazla görünürlük ve etki alanı elde etmelerini desteklemektedir. Cinsiyet ve dini konular arasındaki ilişkileri daha derinlemesine anlamak ve toplumda daha adil bir yapı oluşturmak için önemli bir katkı sağlamaktadır. Bu makalede de Feminist teolojinin ele aldığı sorunlar, bunların çözümleri ve Eril tanrı anlayışına yönelik eleştirileri ele alınacaktır. (shrink)

Eğitim; bireylere hayatları boyunca ihtiyaç duyacakları bilgi ve becerileri sistematik bir şekilde öğretmektir. Din eğitimi ise bireyin mensubu olduğu dinin inanç, ibadet, muamelat ve bu dinin arzuladığı ahlaki öğretiler hakkında bilgi sahibi olup bunları uygulamasının beklenmesidir. Din eğitimi bireylerin ihtiyaçları ve gelişimsel basamağına uygun olarak verilmektedir. Bireyin yaşı, zihinsel bilgi basamağı, cinsiyeti, eğitim durumu vb. özellikler alacağı eğitimi etkilemektedir. Engel durumu da bireyin sahip olduğu özelliklerden biridir. Bu durum bireyin özelliği olmakla birlikte bireyi sınırlandırır. Bireyin bu sınırlılıkları psikolojik, fiziksel ve (...) sosyal olarak bütün özelliklerini etkiler. Engelli Bireylerin Din ve Değerler Eğitimi adlı eserde bireylerin sahip oldukları bu sınırlılıkları göz önünde bulundurarak engelli bireylerin din eğitimi açısından ihtiyaçları belirtilmiştir. Eserde bireyler ile yapılmış olan görüşmelere yer verilmiş ve bireylerin dini konulara bakış açıları yansıtılmıştır. Engelli bireylere din eğitimi verilirken dikkat edilmesi gereken hususlar belirtilmiştir. İslam’ın, Kur’ an- ı Kerim’in ve Hz. Muhammed’ in engelli bireylere bakışı ve bireylerin bulundukları durumlara örnekler verilmiştir. (shrink)

In the words of Robert Allinson, people are reminded of the generalized folk saying that every Chinese person is a Confucian, a Taoist, or a Buddhist. Confucius's teachings influenced later Chinese society on dramatic level. The Confucians used the term Tao in the sense of social order, and as a foundational ethical principle. Confucius used the term te to signify the virtue in the sense of correct living according to Tao, the right way. Wu‐wei is the ability to act with (...) minimum effort by going with the natural flow of things, in short, being in tune with Tao and its expression as Te. Despite Buddhism having stricter discipline and more profound doctrines, in the eyes of the Han Chinese the points of contact were so numerous that Buddhism was but another sect of religious Taoism. (shrink)

Klasik İslam hukukunda bulunan görüşlere dayanılarak kadınlara 4 aylık bebeğin kürtaj edilebileceğine dair fetvalar verilmesi konusundaki endişesi Hafsa Kesgin’in bu kitabı yazmasına vesile olmuştur. Ayrıca Hafsa Kesgin pozitif hukuku ve İslam hukukunu mezceden kitap türünde bir çalışma bulunmadığını belirtmiştir. Yazarın bu eksikliğe dair bir katkı yapmak istemesi çalışmanın ortaya çıkmasını sağlamıştır. Kitap kısa bir giriş ve beş ana başlıktan oluşmaktadır. Yazar konuyu tıp, önceki şeriatlar, sosyoloji, pozitif hukuk ve İslam hukuku açılarından ele almıştır. Eserinin bir bebeğin daha hayata tutunmasına vesile (...) olmasını temenni eden yazarın topluma yönelik bir çalışma yaptığı söylenilebilir. Aynı zamanda bu eserin konu hakkında akademik çalışmalar yapanların başlangıç kitaplarından birisi olabileceği, kürtaj hakkındaki çeşitli ilimlerden klasik ve çağdaş kaynaklara ulaşma konusunda da iyi bir yol gösterici olacağı ifade edilebilir. Çalışmamızda bu eserin incelenmesi amaçlanmıştır. (shrink)

In a compelling and provocative paper, ‘Solving the Self-Illness Ambiguity: The Case for Construction Over Discovery,’ Sofia M.I. Jeppsson distinguishes two ways of addressing the self-illness ambiguty problem. The first is the Realist Solution, which postulates a pre-existing border between the self and the illness and frames the goal of treatment in psychiatry as helping the patient ‘discover’ this boundary. Addressing the shortcomings of the Realist Solution, both in terms of its feasibility and possible outcomes, Jeppsson proposes and defends the (...) Constructivist Solution, according to which the patient, through self-reflection and deliberation with others, including the clinicians, decides, which parts of her experiences they identify with themselves and which parts they attribute to their illness. This paper critically evaluates Jeppson’s arguments and addresses some of the shortcomings of Jeppsson’s positive argument, i.e. the Constructivist Solution. (shrink)

Public entities around the world are increasingly deploying artificial intelligence and algorithmic decision-making systems to provide public services or to use their enforcement powers. The rationale for the public sector to use these systems is similar to private sector: increase efficiency and speed of transactions and lower the costs. However, public entities are first and foremost established to meet the needs of the members of society and protect the safety, fundamental rights, and wellbeing of those they serve. Currently AI systems (...) are deployed by the public sector at various administrative levels without robust due diligence, monitoring, or transparency. This paper critically maps out the challenges in procurement of AI systems by public entities and the long-term implications necessitating AI-specific procurement guidelines and processes. This dual-prong exploration includes the new complexities and risks introduced by AI systems, and the institutional capabilities impacting the decision-making process. AI-specific public procurement guidelines are urgently needed to protect fundamental rights and due process. (shrink)

There are two basic paradigms in social sciences. The first of these is positivism, which is based on explanation-oriented thought; the other is the understanding/interpretive paradigm that emerged as an alternative to positivism. As a theory of meaning that finds its place in many socio-cultural fields, the hermeneutic approach is among the paradigms based on understanding/interpretation. The hermeneutic approach appears at the point of comprehending the invisible, beyond the observable. In this context, examining Mevlevi Rites in a hermeneutical context as (...) a part of Turkish culture from a socio-cultural perspective is important in terms of revealing the meaning of the Rites. The Mevlevi order is based on the principle of unity of exictence in sufi thought and at the same time it is based on an esoteric belief system. In this sense, Mevlevism and Mevlevi Rites, which reflect the belief system mentioned, have meanings beyond the obvious. Particularly, music, which is the dominant element in the ceremony, draws attention as a character that has the capacity to direct the performance. In this direction, the performances during the ritual start with music and the continuity of the ritual is ensured by being managed with music. Therefore, in Mevlevi order, music serves as a tool that accompanies ecstasy. Every movement, every practice, and every stage, every phenomenon and every act of the Mevlevi Rites, which is an integral part of the performance, contains metaphorical meanings. In this context, in the research, which is limited to the theological dimension of the hermeneutic paradigm, the spiritual meanings of the Mevlevi rites were determined by the literature study, the documents related to the subject were examined, the descriptive analysis of the data obtained was made and the findings were revealed. (shrink)

Destân-ı İbrâhîm, Anadolu İslamî Türk edebiyatının teşekkül devresine ait manzum hikâyelerden biridir. Mesnevi nazım şekliyle yazılan bu eser, Hz. Peygamber’in, cariyesi Mâriye bint Şem‘ûn el-Kıbtiyye’den (öl. 16/637) dünyaya gelen oğlu İbrahim’in (öl. 10/632 [?]) vefatını konu edinmektedir. Eserin, yurt içi ve yurt dışı kütüphanelerinde çok sayıda yazma nüshası bulunmaktadır. Bu durum eserin halk tarafından sevildiğinin, yazıldığı dönemden itibaren ilgi ve alaka gördüğünün en önemli göstergesidir. Bu nüshalardan bazıları farklı araştırmacılar tarafından incelenmiş ve yayınlanmıştır. Bu çalışmada eserin daha önce herhangi bir (...) çalışmaya konu edilmemiş, Ankara Millî Kütüphanedeki 06 Mil Yz A 2664/7 numaralı nüshası incelenmiştir. Zikredilen nüsha, eserin şimdiye kadar tespit edilmiş en hacimli nüshasıdır. Bu yönüyle hem daha önce incelenen nüshalardaki kurgu ve tahkiye problemini ortadan kaldırmakta hem de şaire dair yeni bilgiler ihtiva etmektedir. Halkı eğitmek, dinî bilinci yerleştirmek maksadıyla yazılan bu eserde, hedef kitleye ve yazılış gayesine uygun bir şekilde, tasannudan uzak, sade ve samimi bir üslup tercih edilmiştir. Eser, sohbet meclislerinde bir toplantı süresince okunup tamamlanmaya uygun hacmiyle de dönemin ihtiyaçlarını karşılamaktadır. Türk düşünce tarihi açısından oldukça ehemmiyetli olan eser, telif edildiği dönemin dil özelliklerini günümüze aktarması açısından da kıymetlidir. Eser, yazıldığı dönem olan Eski Anadolu Türkçesinin ses ve şekil özelliklerini taşımaktadır. Dil ve kültür tarihimize ışık tutan bu eserin, yeni ve muhkem nüshalarının tespiti alana dair çalışmalara mühim katkılar sağlayacaktır. Çalışma, giriş ve üç bölüm şeklinde düzenlenmiştir. Girişte, eserin yazıldığı döneme ve müellifine dair bilgiler verilmiştir. “Eser Hakkında Genel Bilgiler” başlığını taşıyan birinci bölüm iki alt başlığa ayrılmış; önce eserin dil, şekil ve söyleyiş özellikleri incelenmiş, ardından eserin muhtevasına yer verilmiştir. İkinci bölüm çalışmanın konusunu teşkil eden Ankara Millî Kütüphanedeki 06 Mil Yz A 2664/7 numaralı nüshaya hasredilmiştir. “Nüsha Hakkında Genel Bilgiler” başlığını taşıyan bu bölüm kendi içinde iki alt başlığa ayrılarak önce nüshanın ayrıntılı tavsifi yapılmış, ardından bu nüshanın literatüre katkılarına temas edilmiştir. Üçüncü ve son bölümde bahsi geçen nüshanın transkripsiyonlu metnine yer verilmiştir. (shrink)

The question “What is the relationship between the self and mental disorder?” is especially important for mental health professionals interested in understanding and treating patients, as most mental disorders are intimately tied to self‐related concerns, such as loss of self‐esteem and self‐control, or diminished agency and autonomy. Philosophy, along with the cognitive and behavioral sciences, offers a wealth of conceptual and empirical resources to answer this question, as the concepts of the self and psychopathology have occupied a central place in (...) these fields since their inception. Interestingly, and unfortunately, however, scientific psychiatry, in its approach to mental disorder as primarily a cluster of signs and symptoms has been slow in acknowledging the advances in conceptualizing and investigating mental disorders in relation to the self. The article addresses this problem and offers solutions for better cross‐fertilization between empirical and philosophical inquiry into the self and psychiatric research on mental disorders. The first part evaluates what empirically informed philosophical inquiry and philosophically informed empirical inquiry offer to the examination of the relationship between the self and mental disorders. The second part argues that scientific psychiatry has missed opportunities to find effective treatments for mental disorders because of its insularity from debates in naturalistic philosophy and cognitive and behavioral sciences. Psychiatry has much to gain from the conceptual, scientific, and clinical resourcefulness of philosophy's collaboration with the cognitive and behavioral sciences. (shrink)

There has been much scholarly attention given to the role of women in the labor market throughout the years. While there are plenty of evaluations of ideas and perspectives regarding work-life concepts, there is limited understanding regarding the theoretical foundation of work-life concerns specifically about mothers. This study aims to provide an overview of theories used to investigate the work-life issues of working mothers. The data were collected from the Web of Science database. A total of 63 research studies examining (...) the work-life challenges faced by employed women were evaluated based on theoretical frameworks. It was seen that identity theory and gender perspective are dominant perspectives in the current literature. In addition, the prevailing work-life perspectives adopted in the studies are work-life balance and work-life conflict. The study offers a detailed examination of the various theoretical perspectives employed in understanding the work-life difficulties encountered by employed mothers. (shrink)

Cosmetic surgery and techno-medical manufacturing of the body are booming. The transformative potential of cosmetic surgery is used to shape and enhance physical appearance, gender identity and sexuality. Among the cosmetic procedures that have become popular is intimate surgery for women, which is oriented towards an ideal shape of the vulva. Almost in parallel with this trend, vulva-positive websites highlighting the diversity of the vulva are becoming ever more widespread in order to enlighten women and contribute to women’s health. This (...) Art-Science Interaction consists of two parts that are in conversation with one another. Artist Merve Şahinol presents in her part “VULVA STUDY. hidden but not undiscovered” photographs of clay vulvas she modeled during therapy sessions to use in talks with women who are challenged by their own perception of their body image. She shares her thoughts and experience of the modeling and learning process in form of prose. In “Manufacturing the Vulva”, sociologist Melike Şahinol explores the rhizomatic dilemma between self/body awareness and empowerment, and the normalization and beauty constraints of manufacturing the vulva. This contribution emphasizes the awareness of the vulva as well as the lack of specific analyses of post-surgery embodiment experiences that include the “new” corporeal experience of sexuality and the fact that these experiences in general have been addressed but not sufficiently analyzed. (shrink)

Advances in applications of artificial intelligence and the use of data analytics technology in biomedicine are creating optimism, as many believe these technologies will fill the need-availability gap by increasing resources for mental health care. One resource considered especially promising is smartphone psychotherapy chatbots, i.e., artificially intelligent bots that offer cognitive behavior therapy to their users with the aim of helping them improve their mental health. While a number of studies have highlighted the positive outcomes of using smartphone psychotherapy chatbots (...) to handle various anxiety related problems no conclusive data illustrate their effectiveness or warrant their use in mental illness diagnosis and treatment settings. Yet smartphone psychotherapy is highly endorsed by experts in the field of mental health research. In this paper, I focus on the specific features of smartphone psychotherapy chatbots intended for the diagnosis and treatment of mental illness and criticize three popular promises; i.e., they enable early diagnosis and intervention through digital phenotyping; they defy the stigma of mental illness diagnosis and treatment; they offer increased access to mental health treatment globally. Going against the popular enthusiasm, I argue smartphone psychotherapy chatbots have epistemic and ethical limitations in the diagnosis and treatment of illnesses. In light of these, I encourage researchers, clinicians, policy makers, patients, and caregivers to pause before jumping on the artificial intelligence bandwagon to seek solutions for mental illness on the grounds of these three promises. (shrink)

Contemporary Arabic speculative fiction, particularly following the Arab Spring uprisings, is often interpreted as part of an emerging trend of Arab dystopias responding to political upheaval. These texts' ecological concerns, which produce diverse conceptions of futurity, are understudied. This article examines how urban futures are envisioned in an Egyptian speculative fiction text, Ahmed Naji's _Istikhdām al-ḥayāh_ (2014; _Using Life_, 2017). Putting _Using Life_ in dialogue with discussions on Gulf futurism and Arabfuturisms, the article first examines the text's depiction of hegemonic (...) techno-futurist visions, aimed at manifesting a global utopian future through urban design and development projects. The author argues that this futurist discourse, which has affinities with Gulf futurism, operates through the dual enframing of nature and history, and then demonstrates how the text resists this techno-futurist vision through an assemblage aesthetics that echoes Sulaiman Majali's Arabfuturism(s) manifesto. The novel's assemblage aesthetics, which is central to its conception of counter-futures, redefines the human relationship to urban ecologies and to literature through an emphasis on embodiment. (shrink)

Sosyal politikalar dezavantajlı gruplara fayda sağlamak amacıyla oluşturulmaktadır. Ancak bazı durumlarda bu politikalara duyulan güven düzeyinin düşük olması bir takım olumsuz sonuçlar doğurabilmektedir. Zihinsel engelli çocuğa sahip ebeveynlerin yaşadıkları ölüm kaygısı bu olumsuz sonuca bir örnek teşkil etmektedir. Bu noktadan hareketle çalışmada zihinsel engelli çocuğu olan annelerin sosyal politikalara duydukları güvenin çocuklarından önce ölme kaygısına etkileri araştırılmıştır. Araştırmada yalnızca zihinsel engelli çocuğu anneler ile görüşülmesinin temel sebebi, Türkiye İstatistik Kurumu (2011) verilerine göre zihinsel engelli çocuğun bakımını yüksek bir oranla (%81) (...) annelerin üstlenmesidir. Ayrıca ülkemizde engel türlerinin oranları incelendiğinde, yine Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK, 2011) verilerine göre en büyük grubu %29,2 ile zihinsel engelliler teşkil etmektedir.Çalışmada Kasım 2017 - Ocak 2018 tarihleri arasında, İstanbul ilinde ikamet eden beş anne ile yapılan ve yarı yapılandırılmış görüşme formu ile elde edilen verilerden ulaşılan bulgular sunulmuştur. Görüşmeler esnasında ses kaydı alınmış, sonra yazıya geçirilmiş ve ardından sorular temelinde oluşturulan başlıklar altında veriler değerlendirilmiştir. Sosyal politikalara güven eksikliğinin zihinsel engelli çocuğu olan annelerin ölüm kaygılarının nedenleri arasında olduğu; çocuklarından önce ölme korkusu nedeniyle de “Çocuğumu benden sonraya bırakma Allah’ım” diye dua ettikleri tespit edilmiştir. Kaygı veren bu durumun temel sebepleri üzerinde durulmuş, sosyal politikalar ile ilişkisi incelenerek sorunun çözümü ve giderilmesi için çeşitli öneriler getirilmiştir. (shrink)

Hans Belting, _Florence and Baghdad: Renaissance Art and Arab Science_, trans. Deborah Lucas Schneider (Cambridge, MA: Harvard University Press, 2011), 303 pp.

The scientific investigation of mental disorders is an invigorating area of inquiry for philosophers of mind and science who are interested in exploring the nature of typical and atypical cognition as well as the overarching scientific project of ‘carving nature at its joints’. It is also important for philosophers of medicine and bioethicists who are concerned with concepts of disease and with the development of effective and ethical treatments of mental disorders and the just distribution of mental health services. Philosophical (...) worries surrounding mental health and its care have recently extended beyond the bounds of academia, becoming a vigorous topic of debate in a variety of public domains in the wake of the publication of the most recent revision of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition , the psychiatric classification system used by mental health professionals in the USA, and increasingly, by those around the world.The DSM-5 lists mental disorders according to the observable symptoms presented by patients. It is designed for pragmatic use across a variety of settings to accomplish several tasks: to facilitate clinical treatment, to provide clear criteria of eligibility for various administrative and policy related purposes ), and primarily, to further scientific research into mental disorder aetiology. Although designed to meet the needs and interests of various stakeholders , the recently revised manual has not fully satisfied any of them. This failure challenges the assumption that a single manual …. (shrink)

Background. Attending to goal-relevant information can leave us metaphorically ‘blind’ or ‘deaf’ to the next relevant information while searching among distracters. This temporal cost lasting for about a half a second on the human selective attention has been long explored using the attentional blink paradigm. Although there is evidence that certain visual stimuli relating to one’s area of expertise can be less susceptible to attentional blink effects, it remains unexplored whether the dynamics of temporal selective attention vary with expertise and (...) objects types in the auditory modality. Methods. Using the auditory version of the attentional blink paradigm, the present study investigates whether certain auditory objects relating to musical and perceptual expertise could have an impact on the transient costs of selective attention. In this study, expert cellists and novice participants were asked to first identify a target sound, and then to detect instrumental timbres of cello or organ, or human voice as a second target in a rapid auditory stream. Results. The results showed moderate evidence against the attentional blink effect for voices independent of participants’ musical expertise. Experts outperformed novices in their overall accuracy levels of target identification and detection, reflecting a clear benefit of musical expertise. Importanly, the musicianship advantage disappeared when the human voices served as the second target in the stream. Discussion. The results are discussed in terms of stimulus salience, the advantage of voice processing, as well as perceptual and musical expertise in relation to attention and working memory performances. (shrink)

Words we use to characterize mental states matter; they affect, for better or worse, the individual whose mental states are in question. For example, referring to a child whose behavior seems a bit...

The COVID-19 pandemic affected education institutions just like several other sectors. These institutions, which are among the places where people are found collectively, were the first places that were closed for precaution. Some problems of distance education conducted in online platforms which were assumed upon the termination of face-to-face education emerged in time. Especially in this urgent solution, where the workload of teachers has increased, some application difficulties have been identified in foreign language teaching. From this point of view, considering (...) the foreign language education policy and planning, this study deals with the distance education practices of English teachers, the difficulties they encounter in the process, and their solution proposals. The research, which was designed as a qualitative study, was conducted with a case study design. The participants of the research are 13 English teachers working at the secondary school level in different districts of Northern Cyprus determined by the homogeneous sampling method. The data were collected through semi-structured interviews developed by the researchers. The qualitative data were analyzed with descriptive analysis. As a result of the interviews with the teachers, it has been determined that there are problems related to technology, students, online classes, and planning in English teaching carried out with distance education applications. Accordingly, the teachers offered their recommendations that could be a solution to the existing problems. (shrink)

1. Imagine the following hypothetical scenario: Sarah is often called an expert on depression: after all, she graduated from medical school and has a PhD in neuroscience. She knows all theories of...